متاسفانه كشورمان تا حدودی درگیر رویكردها و مباحث جنجالی و هیجانی است و برای‌مان تفاوتی ندارد كه درك درستی از ریشه و مبنای مساله داشته باشیم و به آن پاسخ بدهیم یا نه. مشكل فیلم رستاخیز» ظاهرا به طور خاص مربوط به نمایش چهره‌ حضرت عباس است. مراجع برای خودشان استدلال‌ها و منابعی دارند و عطف به آن منابع كه می‌تواند یكی از آنها هم عرف باشد، حكم صادر می‌كنند و رای می‌دهند. از طرفی حساسیت‌هایی هم در میان دینداران و مراجع وجود دارد كه ممكن است بر حسب آن حساسیت‌ها و همچنین تفسیر دینی‌شان، تفسیر خاصی را به دست بدهند و از آنجایی كه ما با تعدد مراجع روبه‌رو هستیم و در یك حكومت اسلامی زندگی می‌كنیم برای خارج شدن از این تعدد آرا و به منظور اینكه اقدامی به سامان داشته باشیم باید به فتوا یا حكم ولی فقیه حكومت اسلامی مراجعه كنیم. در این صورت است كه از این نابسامانی خارج می‌شویم و تكلیف‌مان در موارد مشابه روشن می‌شود. چنین چیزی را قبل از این هم در مورد فیلم‌های دیگر گفته‌ام. چیزهایی كه مربوط به محدوده شرع می‌شود و پای حكم شرع به میان می‌آید باید مراجع برای آنها تكلیف تعیین كنند و با توجه به توضیحی كه دادم در اینجا باید حكم ولی فقیه نافذ باشد. باید از ولی فقیه پرسیده شود و براساس آن عمل شود. در مورد فیلم‌های به رنگ ارغوان» و عصبانی نیستم» درمیشیان هم واكنش‌ها و حساسیت‌هایی به وجود آمد. اختلاف سلیقه طبیعی است و ما نمی‌توانیم بگوییم كه همه یك رای داشته باشند. یك ج امعه نمی‌تواند یكدست باشد و آرای متفاوت در آن نباشد. اصلا نمی‌شود در جامعه‌ای اختلاف عقیده نباشد اگر چنین جامعه‌ای وجود داشته باشد در واقع آنجا گورستان است؛ یك گورستان آرا. بپذیریم كه جامعه اقشار مختلفی دارد و اقشار مختلف سلایق مختلفی دارند و باید حرف‌های‌شان را بزنند. نمی‌شود تفاوت و اختلافی در جامعه نباشد. اما می‌گوییم باید با گفت‌وگو و بحث هر یك دلایل خود را مطرح كنند. مهم این است كه مجاری‌ای برای حل‌وفصل اختلاف داشته باشیم. بتوانیم به یك عقل جمعی مراجعه كنیم و راه گفت‌وگو باز باشد تا بتواند مسائل را حل‌وفصل كند. این‌ طور نباشد كه هر جریانی بدون این گفت‌وگو و بدون رجوع به مجاری حل‌وفصل بخواهد رای خودش را دیكته یا اعمال سلیقه كند. پیش می‌آید كه كسی از فیلمی خوشش نمی‌آید و دیگری از همان فیلم خوشش می‌آید. مهم این است كه آیا این خوش آمدن‌ها و خوش نیامدن‌ها خللی در آن فرآیند قانونی و گفت‌وگویی ایجاد می‌كند یا نمی‌كند؟ آیا كج‌سلیقگی به خرج داده‌اند؟ طبق یك ترفندی، ولو رسمی، فیلم‌های ی را سانسور می‌كنند اما فیلم‌های كمدی سطح‌ پایین و لوده‌بازی را موجه می‌دانند. اگر مردم خواستند تنه به تنه ت بزنند و فیلمی جدی بسازند و روشنفكری و آگاهی‌بخشی خودشان را مطرح كنند باید به تیغ ممیزی گرفتار شوند. در این میان به فیلم‌های كمدی سطح پایین اجازه اكران می‌دهند و آثار ی به تیغ ممیزی گرفتار می‌شوند و این حكایت از یك جریان ت‌زده ت‌زداست.